Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Πάω να σηκωθώ ξανά..

Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο..σωστά; Μάλλον ναι..Τόσο καιρό προσπαθώ να ξεφύγω από αυτό το σκοτάδι της απελπισίας στο οποίο εγώ η ίδια είχα παγιδεύσει τον εαυτό μου..Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξω τα μάτια μου και να ξεκαθαρίσω επιτέλους τι γίνεται στη ζωή μου; Τελευταία αποθέματα δυνάμεων.!Δεν ξέρω τι θα γίνει αν αποτύχω και τώρα μα ούτε και θέλω να το σκέφτομαι!! Ξύπνησα με  μία λάμψη μέσα μου..ένα αίσθημα..Ελπίδας νομίζω..!!!! Είναι η πρώτη μέρα μετά από πολύ καιρό που οι σταγόνες τις βροχής δε μου θυμίζουν τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια μου..Αυτή τη φορά σκέφτομαι πως μετά από κάθε βροχή ακολουθεί και ένα όμορφο, πολύχρωμο ουράνιο τόξο!

 Ίσως πάλι και όλη αυτή η αισιοδοξία να χαθεί στην επόμενη ατυχία που μπορεί να πλησιάζει..που σίγουρα πλησιάζει μα δε με νοιάζει!!! Κουράστηκα να έχω έννοιες για τα πάντα!!Ναι το ξέρω πως ούτε αυτός ούτε και ο επόμενος μήνας θα είναι εύκολοι αλλά δε νομίζω πως θα κερδίσω κάτι αν φοβάμαι για το πότε θα τα προλάβω όλα..Κουράστηκα πλέον όλα αυτά τα υστερικά "γιατί" και τα δάκρυα..Όταν δακρύζω θα λέω πως είναι από το κρύο και θα αλλάζω χίλιες μορφές για να του ταιριάζω..!!

Είμαι φωτεινός άνθρωπος μόνο που η δική μου ακτινοβολία είναι υπεριώδης..Με όλες τις συνέπειές της..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου